حرم عبدالعظیم حسنی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) را می‌توان یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری مذهبی در شهرستان ری، از توابع استان تهران معرفی کرد.

از جمله قسمت‌های ساخته شده در بارگاه عبدالعظیم حسنی (ع)، می‌توان به ساخت ضریح نقره‌ای حرم (ضریح حرم در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار احداث شده است)، ایجاد صحن تازه، غرفه‌‌ها و ایوان‌های پیرامون صحن تازه، کفشداری‌های قرار گرفته در طرفین ایوان آینه، ایوان آینه، بنای «مدرسه‌ی امین‌السلطان» که در بخش شمال شرقی صحن قرار دارد، باغ جیران که در قسمت غربی حرم مطهر ساخته شده است، باغ توتی که در بخش غربی صحن بزرگ ایجاد شده است، بقعه‌‌ و گنبد امامزاده طاهر (ع) که در ضلع شرقی حرم قرار دارد، اشاره کرد.

همچنین آینه‌کاری و ساخت ضریح نقره‌ی مقبره‌ی امامزاده حمزه (ع) نیز در دوران حکومت قاجاریان صورت گرفته است.

البته به نظر می‌رسد که بنای اولیه‌ی این آرامگاه مطهر که در بخش جنوب غربی حرم عبدالعظیم حسنی (ع) قرار دارد و متشکل از قسمت‌های مختلفی همچون حرم، مسجد بالاسر و ایوان بزرگ شرقی است، در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی ایجاد شده است.

نسب عبدالعظیم حسنی
نوشتار اصلی: عبدالعظیم حسنی
احمد بن علی نجاشی درباره نسب وی می‌نویسد: هنگامی که جنازه او را برای غسل برهنه می‌کردند، در جیب لباس وی نوشته‌ای یافت شد که در آن، نسبش، این‌گونه نوشته شده بود:

«من ابوالقاسم، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابی طالب هستم.»

براساس این نسخه از رجال نجاشی، در نسب وی، میان او و پیشوای دوم شیعیان، حسن مجتبی، پنج نفر واسطه وجود دارد.

بناها
بنای نخستین این آرامگاه را محمد پسر زید داعی علوی در نیمه دوم قرن سوم هجری قمری برابر با با قرن نهم میلادی تعمیر اساسی کرد. در گاه اصلی ورودی آن که در شمال آرامگاه قرار دارد به فرمان پادشاهان خاندان بویه و سپس با تلاش مجدالملک قمی ساخته شد.

بنای آرامگاه در بخش پایین چهارگوشی است که هر سوی آن حدود هشت متر است. در بالا مانند همه بناهای سلجوقی برفراز چهارگوشه حرم چهار گوشوار یعنی چهار طاق مورب بنا کرده‌اند و بالاتر از آن یک هشت ضلعی و بر روی آن یک شانزده‌ضلعی ساخته‌اند. روی این شانزده‌ضلعی گنبد اصلی حرم ساخته شده‌است.

تمام این بخش‌ها از درون آیینه‌کاری شده‌است. تعمیر و تغییرات اصلی این بخش در زمان شاه‌طهماسب صفوی انجام گرفته‌است. صحن‌ها و ایوان از آثار دوره صفوی می‌باشد. در دوره قاجار تعمیرات و اضافات بسیاری صورت گرفت. پوشش زرین گنبد به فرمان ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۰ هجری قمری برابر با ۱۸۳۵ میلادی انجام گرفته‌است.